O De Von Wangol nie da się mówić, pomijając ważną część tej rodziny czyli Tudorów. Tudorowie to rodzina królewska, panująca w Anglii po zakończeniu Wojny Dwóch Róż (konflikt pomiędzy dwoma angielskimi rodami — Lancasterami i Yorkami). Jak to zazwyczaj w historii bywa — Gdzie dwóch się bije, tam Henryk korzysta. I dokładnie tak było. Po bratobójczej walce i zwycięstwie Yorków, Henry Tudor stał się kandydatem do tronu z dynastii Lancasterów (choć pokrewieństwo pomiędzy nimi było dość nieistotne). Po bitwie pomiędzy jego wojskami popieranymi przez Francję, Hiszpanię, Szkocję i Państwo Zakonu krzyżackiego, z której wyszedł zwycięsko, mógł koronować się na władcę. Choć jego prawo do tronu opierało się na pochodzeniu z nieprawego łoża, to zasady dziedziczenia władzy nie były ustalone więc poprzez podbój, został królem Henrym, siódmym władcą tego imienia. Swą pozycję społeczną wzmocnił, gdy poślubił Elizabeth York. Ta dała mu z kolei ósemkę dzieci, z których najważniejszą rolę w dalszej historii odgrywają Arthur, Henry, Mary i Margaret. Kolejnym kandydatem do tronu był najstarszy syn — Arthur, który miał poślubić hiszpańską księżniczkę — Catherine di Aragon. Mary zaręczona została z przyszłym królem Francji, a Margaret — Szkocji. Małżeństwo Henryka od początku budziło wielkie emocje, wiadomo było, iż państwo krzyżackie niedługo stanie się świeckim ustrojem, dlatego też król nie mógł na razie postanowić, z kim Henry zawrze związek małżeński, początkowo mówiono o księżniczce norweskiej, jednak te plany błyskawicznie porzucono, po śmierci Arthura. Wraz z ostatnim oddechem swego brata Henry został dziedzicem władzy królewskiej. A po śmierci jego ojca — królem. Pozostała jedna kłopotliwa sprawa — Co zrobić z Catherine? Henry błyskawicznie zakończył rozmyślania doradców, którą to ziemię mają ofiarować młodej wdowie, informując, iż poślubi ją. Razem z kuzynką papieża miał dwójkę dzieci — Mary i Richarda. W ich spokojnym i udanym małżeństwie powoli coś zaczęło się psuć, a gwoździem do trumny tego związku okazała się Anna Boleyn. Henry wziął rozwód z Catherine, jako powód podając to, że była wcześniej żoną jego brata i omamiła go. Papież robił jednak problemy, dlatego też Anglia oderwała się od kościoła rzymskokatolickiego. Ann Boleyn urodziła jedynie córkę — Elizabeth, która w późniejszym czasie została uznana za bękarta. Boleyn została ścięta. Kolejna żona — Jane chciała, aby Henryk naprawił relację z dziećmi z pierwszego małżeństwa. Król zaczął szukać Mary dobrego męża, a Richard miał poślubić Sadie Parker. Oczywiście wyszło jak zawsze — Czyli nie wyszło. Mary nie chciała poślubić protestanta, bo to oznaczałoby porzucenie religii rzymskokatolickiej. Władca Prus przypomniał sobie o pomocy udzielonej Anglii i zarządzał od Henryka wykonania działań określonych w umowie, którą zawarł z jego ojcem. Richard musiał poślubić pruską księżniczką — Zofię Hohenzollern, co wykreśliło go z bycia następcą tronu. Na szczęście, Jane urodziła mu syna — Edwarda. Po śmierci Henryka, władzę objął najmłodszy syn, który niestety był bardzo chorowity i nie nacieszywszy się władzą — zmarł, wcześniej wydziedziczając siostry. Rozpoczęła się walka o tron pomiędzy córką Mary Tudor — Jane Grey i córką Henryka — Mary Tudor. Władzę zdobyła Mary, została pierwszą samodzielnie rządzącą królową Anglii. Jej rządy nazwane są „krwawym terrorem, na tle spokojnych protestanckich rządów”, fakty są jednak takie, że Maria zabiła około 300 osób, próbując powrócić do chrześcijaństwa, a jej ojciec około 30 tysięcy próbując się od niego oddalić. Po jej śmierci na tron weszła Elżbieta, która była ruda i nudna. Jednocześnie po śmierci swojej starszej siostry, Richard był w poważnym niebezpieczeństwie. Siostra chroniła go, ludzie bali się jej (dlatego nazywano ją Krwawą Mary), tymczasem został sam. Każdy konkurent polityczny, będzie chciał go zabić. Ponieważ Elżbieta postanowiła sobie, że zostanie królową dziewicą, więc ostatnim dziedzicem z rodu Tudorów po jej śmierci zostanie Richard. Elżbieta zmarła w wyniku zamachu przeprowadzonego przez własną kuzynkę — Mary Stuart. Jej syn Jacob, został władcą, a on ofiarował pół majątku królestwa w zmian za głowę Tudora. Richard był starszym człowiekiem, jednak martwiono się o jego dzieci, które również nosiły przeklęte nazwisko. Filip II Habsburg (mąż Mary I Tudor), dał im ziemię oraz możliwość zmiany nazwiska. W ten sposób powstał ród De Von Wangol. W pewnym momencie uległ podziałowi, na część holenderską i angielską. W obu tych państwach pełnili ważne rolę na dworze królewskim. Strach przed rodziną de Von Wangol był naturalny, każdy władca XVII Europy wiedział, od jakiego rodu się wywodzą, a że w opinii wszystkich władców ówczesnego świata — Tudorowie uchodził za awanturników, miłośników wojen, nie chciano dopuścić, by ta rodzina miała możliwość do odzyskania korony Anglii. Odsunięto więc ich od wszelkich stanowisk rządowych, wojskowych, zabrano ziemię. Stali się zwykłymi podanymi. Nie potrwało to jednak długo, ponieważ w XVIII wieku, rosyjski car Piotr Wielki dostrzegł szansę na zbudowanie pozycji w Anglii na podstawie posiadania królewskiej rodziny w Petersburgu. Chciałby, wrócili na tron. Gdy król Anglii dowiedział się o tym, przywrócił im tytuły i mianował najstarszego męskiego potomka hrabią Cardiff. De Von Wangol przystali na propozycje, gdyż nie wierzyli, że Piotr odzyska dla nich pełną władzę królewską. Zaoszczędzali dużą sumę pieniędzy, co doprowadziło do tego, że wkrótce stali się bogatsi niż król. Podczas wojen światowych przebywali w Holandii, gdzie byli bezpieczniejsi niż w Londynie. Po powrocie do kraju w 1950 - William de Von Wangol założył firmę farmaceutyczną. Miał trójkę wnuków — Anthony'ego, Brook i Mary. Obie siostry zginęły w wypadku samochodowym. Anthony urodził się w 1975, był najstarszy spośród całego rodzeństwa. Od małego zajmował się siostrami, ale często bywał również z ojcem w biurze. Po ich śmierci załamał się, miał wówczas 18 lat. Matka szybko znalazła sobie nowego partnera, którego nie polubił. Gdy miał 21 lat wyjechał do Holandii, gdzie poznał Jane Dormer, została jego przewodnikiem po Holandii, wspólnie chodzili na wystawy, do teatru, kina na koncerty. Nie chciał wracać do Londynu sam, więc po roku znajomości oświadczył się jej i wspólnie kupili dom w Cardiff. Strasznie dużo podróżują od zawsze, co widać po miejscach narodzin ich dzieci. Isabel urodziła się podczas wakacji w Egipcie, a Alexander w Turkmenistanie. Dzieci od zawsze się kłóciły, co było normą, Jane zadbałaby każde z nich, nie było ukierunkowane w jedną stronę, chciała z nich zrobić ludzi wszechstronnych.
Jonathan Rhys Meyers
Anthony De von Wangol
• Gdy jego dzieci były małe, czytał im Muminki. Isabel bała się buki, Alex śmiał się z Isabel, bojącej się Buki, a Rosemary uważała, że Buka jest biedną skrzywdzoną, nierozumianą postacią! • Poza tym, że ukończył studia farmaceutyczne, ukończył również historię angielską. • Wpadł na genialny pomysł otwarcia pięciolatką konta w banku. • Sprzeciwił się ojcu i zamiast poślubić dziewczynę, którą rodzice mu wybrali, wziął ślub z Jane, oczywiście nikt nie miał o tym pojęcia. Na szczęście Jane jest tak uroczą istotą, że nie da jej się nauczyć. • Specjalnie dla żony chciał nauczyć się niderlandzkiego. Potem zobaczył, jakie są w tym języku słowa i zrezygnował. • Wybrał imię swojej starszej córki, syna chciał nazwać Henry, ale babcia nalegała na Alexander (bo bohaterze jakiejś telenoweli). Młodsza córka miała nazywać się Mary, jednak Jane nalegała na Rose, w końcu wpadli na pomysł nazwania jej po prostu Rosemary. • Jego ulubionym miejscem na świecie jest pierwszy dom jego i Jane w Cardiff. • Uważa, że ma świetną teściową nie, to nie jest żart. • Zna osobiście premiera Wielkiej Brytanii, jak również królową brytyjską. Nawet był z rodziną na ślubie Kate i Williama. • Jego telefon ma sześć lat i jest to najzwyklejsza nokia. • Kilkanaście razy chciał wydziedziczyć swoje dzieci. Na szczęście ma dobrą żonę.
Sharon den Adel
Jane de Von Wangol (dormer)
• Jest prawdziwą poliglotką! Poza swoim ojczystym językiem — niderlandzkim opanowała hiszpański, włoski, angielski, rosyjski i niemiecki. • Gdyby mogła, nauczyłaby się jeszcze szwedzkiego, japońskiego, chińskiego, duńskiego, polskiego... • Potrafi grać na gitarze i śpiewać. • Do tego pisze wiersze. • I zna się na historii. I matematyce. • Kobieta renesansu po prostu. • Ale nie potrafi prowadzić samochodu, co jest jej wielkim kompleksem. • Jej ulubioną pisarką jest Agata Christie, a książką „I nie było już nikogo". • Podobnie jak Rosemary, lubi większość ludzi na świecie, oczywiście nie idealizuje tak wszystkich, jak ona. • Popiera działania córki, chociaż uważa, że czasem przesadza... • Specjalnie dla Rosemary przestała przygotowywać pieczenie, a jeśli zdarzy się wyjątek, to Mary ma stuprocentową pewność, że jej posiłek nie został dotknięty przez biedne, martwe zwierzątko. • Denerwuje ją lekkomyślne podejście do życia Alexa i Isabel. Ale kocha swoje dzieci i wszystko byłaby w stanie za nie oddać. • Sama gotuje w domu, nie mogłaby znieść myśli, że ktoś robi to za nią, sprząta w większości też sama, chociaż oczywiście potrzebuje pomoc, bo ta willa jest ogromna. • Mieszkając w Wielkiej Brytanii, strasznie tęskni za Holandią.
Brant Daugherty
Alexander de von wangol
• Do 16 roku życia miał 10 dziewczyn, potem było tylko gorzej. • Jest wielkim fanem Marvela, ale i tak najlepszym superbohaterem jest Batman. • Co za tym idzie uwielbia nietoperze, nawet bardzo, chociaż jego ulubionym zwierzakiem jest pingwin. • Miał kiedyś przyjaciela, który był całkiem okej. Ale nazwał go Axlem i już się nie przyjaźnią. • Propo jego przyjaciół! Miał kiedyś przyjaciela, który zaczął spotykać się z jego byłą to wcale nie była Leilla, wcale, w ramach zemsty — Alex zaczął spotykać się z jego siostrą. No i ich przyjaźń rozpadła się, smutno. A był takim fajnym kumplem! Zawsze dawał mu spisywać zadania z przyrki. • Kiedyś prowadził badania naukowe! Jak dużo alkoholu jestem w stanie wypić na jednej imprezie? • Uwielbia rozmawiać z Isabel (szczególnie po pijaku), a z Rosemary nie jest w stanie przeprowadzić dyskusji na poziomie. Nazywa ją Risemare. • Jego ulubionym nurtem w sztuce jest impresjonizm, a ulubionym malarzem Claude Monet. • Jako jedyny z rodzeństwa od początku miał własny pokój, czym strasznie denerwował obie siostry. I jako jedyny nie lubi metalu symfonicznego. • Mimo że uwielbia Nirvanę, nie zna ani jednego tekstu piosenki. Kurt śpiewa troszeczkę niewyraźnie. • Nie jeździ z rodziną na wakacje, bo oni uwielbiają odwiedzać nowe miejsca, a on wracałby tylko do Buenos Aires. • Mówi po hiszpańsku, angielsku i szwedzku. I oczywiście po niderlandzku. • Założył się, że do ukończenia 30 roku życia nauczy się turkmeńskiego. Na razie ma raz w tygodniu lekcje, nie macie pojęcia, jak ciężko jest znaleźć nauczyciela turkmeńskiego! • Mimo tego, że mówi po szwedzku, nie potrafi pisać w tym języku, czytać potrafi, jednak pisanie to jakaś czarna magia. • Na osiemnaste urodziny chciał dostać broń. Niestety, dostał samochód. • Miał kiedyś psa, który wpadł pod koła. Potem miał rybki, które szybko wypłynęły na powierzchnie. Jego chomik przegryzł kabel i umarł. Wniosek? Alex nie jest dobrym opiekunem dla zwierząt.
Ashley Greene
Isabel De von Wangol
• Urodziła się w Egipcie, podczas wakacji Jane i Anthony'ego — jest wcześniakiem, dlatego przez pierwsze dni jej życia rodzice strasznie się o nią bali. Niestety wszystko jest z nią w porządku. • Boi się panicznie krwi i jej pobierania. • Jej ulubioną księżniczką jest Śpiąca Królewna, a najbardziej nie lubi Śnieżki. • Nienawidzi słodyczy i poezji. • W torebce nosi słownik, żeby kogoś nim uderzyć. • Kiedyś ona i jej siostra lubiły ten sam rodzaj ciasteczek zbożowych, więc, żeby zrobić jej na złość- postanowiła polubić te z czekoladą, których Rosie nie może znieść. • Nie ma nic przeciwko mordowaniu zwierząt, czym wielokrotnie naraziła się Rosemary. • Lepiej dogaduje się z bratem niż z rodzicami, uważa, że na zbyt wiele pozwalają Rose. • Jest jedyną osobą w rodzinie, która stosuje formę imienia Rosiemarie, jak również swoje nazwisko skraca do samego "Wangol", chociaż częściej posługuje się nazwiskiem panieńskim matki. • Nienawidzi historii swojej rodziny, wolałaby mieć korzenie francuskie lub rosyjskie. Tudorowie według niej są diabelnie nudni dlatego umrze. • Nauczyła się jeździć na rowerze, gdy miała 17 lat. • Czuje się bardziej związana z Holandią. Nie lubi Wielkiej Brytanii, a tym bardziej Londynu czy Cardiff. • Jej ulubionym zespołem jest Delain, była na kilku koncertach i uważa, że to najlepszy holenderski zespół. • Za pierwsze pieniądze, które zarobiła, chciała kupić sobie prawdziwe futro, żeby doprowadzić siostrę do zawału. Prawie się udało, bo futro było sztuczne, a Rose zemdlała, gdy je zobaczyła. • Nie potrafi dogadać się z matką. • Olewała naukę języków obcych i tym sposobem poza angielskim i niderlandzku — które są dla niej językami ojczystymi niemalże, mówi ledwo po niemiecku.
Adelaide Kane
Rosemary De von Wangol
• Ma okropne relacje z rodzeństwem, uważa ich za durnych ignorantów, a oni mają ją za świrniętą ekolożkę. • Uważa, że w każdym człowieku jest dobro, dużo dobra, które potrzebuje tylko pomocy, aby się uwolnić, a jeśli człowiek robi coś złego to tylko dlatego, że jest zagubiony i ktoś mu nie pomógł. • Najlepiej określa ją piosenka Within Temptation — Utopia. Przy okazji jest to jej ulubiona piosenka. • Nie potrafi nauczyć się zasad interpunkcyjnych i czasowników nieregularnych w języku włoskim, zawsze uczyła się ich przed kartkówką. • Posługuje się płynie dwoma językami — angielskim i niderlandzkim, dogada się po angielsko-włosku, ale przecież w Italii innego języka nie potrzeba. • Chce zostać farmaceutą i wynaleźć lekarstwo na raka, HIV albo ebolę. A jeszcze lepiej by było, żeby znalazła na wszystkie te choroby. • Jej ulubionym zwierzęciem jest królik, na drugim miejscu są oczywiście orki. • Kiedy miała pięć lat, pojechała ze swoją przedszkolną grupą do zamku. Był to zamek, w którym „straszył duch". W pewnym momencie, gdy oglądali średniowieczne sukienki, Mary zapatrzyła się i nie zauważyła, gdy wszyscy wyszli. Została tam sama, po chwili zjawił się „duch”, który zaczął ją straszyć. Od tamtego czasu boi się ludzi, którzy udają duchy. • Gdy jej ciotka postanowiła kupić sobie futro z prawdziwego lisa, Rose ogłosiła strajk głodowy i przez trzy dni nic nie jadła. • Jej ulubionymi kwiatami są hortensję. • Ma alergię na pyłki, dlatego w okresie wioseno-letnim czas spędza w domu, unikając przebywania na świeżym powietrzu. • Jest aktywną działaczką różnych ruchów społecznych takich jak Animals, Green Peace czy nawet harcerstwo, to ostatnie lubi najbardziej ze względu na kontakt z dziećmi. • Jest wegetarianką. • Ma paniczny lęk wysokości, czasem boi się nawet wchodzić po schodach. • Jej rodzina mówi na nią Rosie lub Marie, znajomi częściej zwracają się Rose lub Mary. Ona uwielbia wszystkie formy swojego imienia. • Do 10 roku życia odwiedziła 12 krajów: USA, Kanadę, Meksyk, Argentynę, Rosję, Włochy, Austrię, Holandię (tam była więcej niż raz), Turkmenistan, Japonię, Chiny i Australię. Chciałaby pojechać ponownie do Australii oraz odwiedzić lasy deszczowe w Afryce. • Uwielbia muzykę symfoniczną, a nienawidzi muzyki klubowej. • Jej największym marzeniem (poza pokojem na Świecie) jest zostanie szczęśliwą, w małym domku niedaleko jeziora i posiadanie kota. • Gdy uczyła się pisać, nie potrafiła się podpisać i tak zawsze na kartce pozostawał napis „Nazywam się Risemare den van Wongol”, wszyscy myśleli, że ma dysleksje, ale z czasem pozbyła się tego nawyku.
