Ciekawe jaką wersję wydarzeń przedstawia matka Carter, pomyślał Ash.
Ashemy wzruszył ramionami i przejechał dłonią po szczęce. Hmm... słyszał już kilka wersji historii jaka miała miejsce podczas szkolnych lat jego matki i pani Carter, że kiedyś były niby najlepszymi przyjaciółkami. Ha, śmieszne. Dla Ashemyego i całego jego rodzeństwa wizja przyjaźni ich matki i starszej Carter jest tak śmieszna, jak najlepszy kabaret. Niemożliwe do wyobrażenia.
- Nie wiem do końca. Słyszałem coś, że strasznie się pokłóciły, prawdopodobnie o jakiegoś faceta, z którym żadna z nich właściwie nie chciała być. - Tutaj zaśmiał się krótko i cicho. Kolejna głupia rzecz. - I w sumie nigdy nie zdecydowały się pogodzić, co teraz odbija się na nas wszystkich.
W oczach Natt pojawiła się nadzieja. Mają szansę, żeby odnowić kontakt. Małą, bo małą, ale mają. O ile Alec będzie tego chciał, o ile w jego życiu jest dla niej miejsce. O ile nie związał się z kimś innym, bo przecież jest taki super fajny i w ogóle. W ich paczce znalazło się w tamte wakacje kilka dziewczyn, które chciały z nim być, więc teraz też tak na pewno jest. Pewnie ma kogoś, kto ją zastąpił przy jego boku.
- Cieszę się... Może będziemy mieli jeszcze okazję się zobaczyć - powiedziała, wybierając bezpieczną opcję.
Chciała w sumie odpowiedzieć mu, że w takim razie potrzeba jej tego, żeby został na całe życie, ale to byłoby takie nie w jej stylu. Ogólnie miłość i te sprawy nie były w jej stylu, ale co mogła poradzić, że on tak na nią działał?
